www.facebook.com/581914535187442/posts/2387635541281990
Advertenties
Mijn levensritme
Het begint weer meer hier op te lijken:
En eigenlijk bevalt me dat wel
Mijn beroepsleven volgt vaak een laat avondlijk ritme en dat sluit wonderwel aan bij mijn bioritme.
Met onderstaande als soundtrack op de achtergrond doorkruis ik onze hoofdstad.
Natuur
Brussel, de grote schrik van vele Vlamingen, de stad des verderf waar niets werkt en vuil en criminaliteit de bovenhand haalden.
Wel, misschien is enige nuance toch wel op z’n plaats. Zeker niet alles is perfect in deze mooie stad, de absolute heerschappij van koning auto is mijn doorn in het oog bijvoorbeeld.
Maar, onleefbaar is het hier zeker niet, zo heb je bijvoorbeeld redelijk wat natuur in de onmiddellijke nabijheid, meestal vlot bereikbaar met het openbaar vervoer.
En zo ligt zuiver(dere) lucht quasi binnen ieders handbereik.
Zo ging ik na een korte busrit met bus 41 op stap in het Zoniënwoud, langs 1 van de ‘ingangen’ namelijk de oude renbaan van Watermaal, die eigenlijk in Ukkel ligt.
En die werd omgedoopt tot Drohme, een soort attractiepark in zeer lange wording.
Dat laatste is dan weer niet typisch Brussel maar eerder Belgisch, denk maar aan de Oosterweel verbinding of meer in mijn eigen leefwereld de tangent in Mechelen.
Maar, natuur in Brussel dus, het Zoniënwoud is daar zeker een belangrijke factor al is het zeker niet de enige, zo heb je de groene wandelwegen die je door en langs het Brusselse gewest laten stappen.
Of je hebt de vele parken en parkjes die het aangenaam vertoeven maken in een grootstad.
Zijn het er genoeg? Nee vermoedelijk niet en niet alle 19 gemeenten hebben evenveel groen of zijn even leefbaar maar zeker na de laatste gemeenteraadsverkiezingen met de toch wel significante overwinningen van de ecologisten in beide landstalen is er vooruitzicht op een vergroening en kwalitatieve verbetering van de lucht in deze metropool.
Al maak ik hier wel een kleine kanttekening dat in Schaarbeek de auto niet alleen koning maar ook keizer en admiraal is en dat daar ecolo al een tijdje mee aan het roer staat.
Het ging hier nu echter om natuur en daar heb ik zondag met volle teugen van genoten in een zalig Indian summer zonnetje in het prachtige woud met zijn statige oude bomen, paddenstoelen en varens in allerlei kleurschakeringen.
De vele wandelaars,joggers, fietsers en uitgelaten honden zorgden voor een gezellige en aangename sfeer, de ietwat uit z’n verval oprijzende renbaan was een aangename verassing en zelfs de ietwat hautaine golfers op het vroegere middenplein van de renbaan droegen bij tot het ‘goed gevoel’.
2018 Tabula Rasa
Bijna halfweg in wat je gerust mijn jaar van de tabula rasa mag noemen.
Kwam er eind 2017 een einde aan mijn bijna 24 jarige carrière bij mijn werkgever wegens outsourcing is beter voor de aandeelhouders dan zal ik 2017 vooral herinneren als het jaar van mijn grootste stommiteit ook, vol enthousiasme als zelfstandige aan de slag gaan met een redelijk fatale afloop.
Waarom en hoe daar heb ik het later nog wel eens over, die zelfreflectie is nog niet helemaal a point om met de wereld te delen.
Wat wél het gevolg is van die desastreuze periode in mijn leven is dus een soort van nieuwe start, op mijn vijftigste dan nog.
En dat mag je vrij letterlijk nemen, een nieuwe job, zeg maar gerust iets totaal anders, een nieuwe woonst in een nieuwe gemeente.
Eén van de 19 Brusselse gemeentes mag ik nu mijn thuis beginnen noemen.
En tot op zekere hoogte voel ik mij daar eigenlijk meer dan goed bij, al zitten er ook enkele serieuze haken en ogen aan, vooral de afstand tussen mezelf en vrienden en kids maakt het niet altijd even makkelijk, nog wat aangevuld met zeer wisselende werkuren en dagen waarbij je nooit verder dan een dag of drie kan plannen.
De vorige alinea maakt dat mijn grote voornemen om geen wagen meer te bezitten, ook een deel van de nieuwe wending in mijn leven, nogal onder druk begint te staan.
Maar ik ga er wel uitkomen, de vrije tijd die ik begin te winnen, het gevoel dat het leven echt wel meer is dan werken alleen maakt de problemen en moeilijkheden zeker overwinbaar.
Onthecht, tijd voor mezelf en de dingen die echt belangrijk zijn dat wordt het motto.
En de vrienden en kids krijg ik daar wel terug ingepast.
Dit blog?
Mijn job en de stad Brussel met al haar onvolkomenheden en absurditeiten zouden wel eens meer dan een goede inspiratiebron kunnen worden.
Dus wie weet wordt het eindelijk een echte restart, ook hier.